Χειμωνιάτικο πρωί, από αυτά που δεν έχεις δουλειά τα θερμομονωτικά τζάμια κρατούν έξω την κρύα ατμόσφαιρα αλλά όχι και μιαν άλλη παγωνιά αυτή μπαίνει ακόμα και από τους τοίχους περνάει από τις χαραμάδες σου και τρυπώνει στην ψυχή σφίγγοντας την οι σκέψεις δεν παγώνουν αλλά τα λόγια κοκαλώνουν πριν φτάσουν στο τείχος των δοντιών λόγια από την λογική, λόγια για τους λόγους και τον Λόγο γυρίζω να σε κοιτάξω οι γραμμές του κορμιού σου μπρούμυτα και ανάσκελα, οριζόντιες και κάθετες οι γραμμές των οριζόντων, των οριζόντων μου γραμμές μακρινές, το βάθος τους άδηλο εκτείνονται προς τα εμπρός και απότομα υψώνονται, πάνε προς τα επάνω χάνονται σε μια θάλασσα από ουρανό για αυτό είναι ευλογημένο μέρος η Αττική επειδή έχει δύο θάλασσες μία να την περιτριγυρίζει και μία να την σκεπάζει οι γραμμές συνεχίζουν, γυρίζουν πίσω δεν γίνεται διαφορετικά, στο βάθος του ορίζοντα πάντα εγώ το πεπερασμένο όριο του που δεν θα πάψω ποτέ να προσπαθώ να υπερβώ οι γραμμές του επιστρέφουν ατέρμονα επιστρέφουν σε εμένα γίνονται δικές μου, του ορίζοντα μέσα μου και μετά ξαναβγαίνουν έξω γίνονται δικές σου ένας άλλος εαυτός ο καλύτερος που είχα ποτέ θέλω να σου μιλήσω λέξεις και πάλι λέξεις που γράφω λέξεις που λέω μόνο λέξεις γιατί οι λέξεις είναι το μοναδικό που έχω δεν θα φτάσουν σε εσένα οι γραμμές σου περίγραμμα και μόνο πάλι μιαν άλλη φορά πώς γίνονται όλο και περισσότερα αυτά που θέλω να σου πω και εκείνα που θέλω να σου ψιθυρίσω πιο πολλά μόνον όσα θέλω να ακούσω από εσένα δεύτερος καφές, δέκατο τσιγάρο το βλέμμα ξανά ψηλά όσο γίνεται υψηλότερα όσο ψηλά βρίσκεται η πολύτιμη αλήθεια και η ανεκτίμητη ουσία δυσθεώρητες αλλά όχι και άπιαστες η ελπίδα και μόνο να τις αγγίξεις αρκεί για καύσιμο του κινητήρα της ζωής ποιος ανόητος είπε ότι ο ήλιος του χειμώνα είναι μελαγχολικός; αν το καλοσκεφτείς είναι πολύ πιο ζεστός από αυτόν του καλοκαιριού φωτίζοντας τις αναρίθμητες άγνωστες λέξεις χιλιάδων υπόρρητων γλωσσών που κανείς δεν μίλησε ποτέ και περιμένουν να τις ανακαλύψουμε μαζί όπως αυτή στην οποία τραγουδάει το χαμόγελο σου και τώρα μπορώ να σου πω καλημέρα.
Wide Awake In Metropolis 